مه چیز از احساس غریبی و تنهایی من و حفیظ الله شریعتی شروع شد. او یک بیت را فرستاد و من هم در جوابش یکی را فرستادم. از بدی روزگار این که من در حال سرایش یا در اتوبوس بودم یا در حال دوندگی های اداری در وزارت آموزش و پرورش ایران.  دو روز بعد که خواستم این شعرها را از داخل موبایلم بیرون بکشم، دیدم بیت های زیادی پریده. دوبیتهای زیر را جسته و گریخته پیدا کردم که می خوانید. البته یک دوبیتی جالب را  دوست خوبم «سلمانعلی زکی» بر مجموعه دو بیتی ها افزوده که در میان ابیات خواهید خواند.

 

 

شریعتی:

مسیج تو نمیه چیز کار کنوم مه

دلمه موشه که از تو قار کنوم مه

پنج دقیقه اگه مسیج تو نیه

میسکال کیده توره بیزار کنوم مه

 

فیاض:

دیست مه بنده مسیج رایی نموشه

رنگ شِیرغه از مو، کایی نموشه

مسیج پورتو کیدوه، کار ایلیه

ده داغ دل مو دوایی نموشه

 

شریعتی:

مه قربان امزو میسکال کیدی تو

مه قربان جاغه ی کشیده تو

قاش تو ایستور، کمر تو رستم زال

مه قربان دلِ هردم میده تو

 

فیاض:

ده ای روزا کلو سؤال موکونی

میسکال کده مره آلال موکونی

اگه دل تو توره گوفتویه الی

بچی ده جیب از مه اوال موکونی!

 

 

(سلمانعلی زکی:

جیب خالی کجا میسکال می تنه

از خوبییای گل سوال می تنه

قرض و قوله کده، خبر می گیره

کجا چیمای خوره آلال می تنه؟)

 

شریعتی:

مونی میسکال، الی آتیم خبر شد

امو نامزاد بیجرگیم خبر شد

واده بدی یک روز باییم خانه تو

تا چیم خو واز کنی واده سفر شد!

 

 

فیاض:

مره کوشته اسِ میسهای تو الی

قاشک زدو و ایشارای تو الی

نخره کیده که ده گوشی مه میی

بالک بالک میزنوم ده رای تو الی!

 

شریعتی:

 مه قربان ازی مسیج کیده تو

مه قربان نرمک میسکال کیده تو

یگو وختا که در مه زنگ می زنی

مه قربان سوله گگ خندیده تو

 

 

ده سر مه کم ـ بیگا ـ دماغ کو الی

جای یک ماخ بیه ده ماخ کو الی

اگه قار تو از یک ماخ کم نموشه

ای کومه ره از ماخ، سولاخ کو الی